نگاهی به امارات
امارات متحده عربی به عربی: الإمارات العربیّه المتّحده ، مخفف انگلیسی: UAE کشوری در جنوب غربی قاره آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه که از جنوب با قطر و عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه است.
واژه «امارات » به معنی شیخ نشین یا امیرنشین است. نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ نشین های متحد عربی » است. این کشور بنام « امارات » از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده است. کشور امارات متحده ی عربی اتحادیه ای مشتمل بر هفت امیرنشین است، که در شبه جزیره ی عربی در جنوب غربی آسیا بر روی خلیج فارس قرار دارد و در مجاورت عربستان و عمان واقع است. هفت ایالت امارات که امیرنشین نامیده می شوند شامل؛ ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، رأس الخیمه، امالقواین و الفجریه است. هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می کند.
در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است. پایتخت و بزر گترین شیخ نشین این کشور ابوظبی است.
مساحت امارات ٨٣.۶٠٠ کیلومتر مربع و جمعیت آن، ۴ میلیون و ۴۴۴ هزار نفر است. مذهب رسمی امارات، اسام و زبان آنان عربی است. امارات متحده ی عربی هفتمین منبع ذخیره ی نفتی جهان را داراست.
نخستین نشانه ها از سکونت بشر در این کشور، به عصر حجر باز می گردد. مدارکی موجود است مبنی بر این که حدود ۵۵٠٠ سال پیش از میلاد مسیح، ارتباط این منطقه با دنیای خارج – به ویژه با ایران که در شمال امارات است – گسترش یافت. تجارت خارجی، درون مایه ی اصلی تاریخ این ناحیه است، که همچنین در دوره های اخیر پیشرفت بسیاری داشته و خود این پیشرفت را، مدیون اهلی کردن شترها در پایان دومین هزاره ی پیش از میلاد مسیح است.
در قرن ۱۸ تا ۱۹ به منطقه سواحل امروزی امارات متحده عربی و شمال عمان ساحل دزدان یا ساحل قراصنه یا ساحل پایریت در خلیج فارس گفته می شد.
منبع: اینترنت