به روایت از : Matthew Karsten
متیو کارستن یکی از دوستداران پر شور طبیعت است که تمامی سفرهایی که طی ۴ سال طاقت فرسا انجام داده را در وبلاگ خویش در اختیار خوانندگان قرار می دهد. این وبلاگ پر است از نصیحت ها، آموزش ها، خاطره ها و حتی اشتباهاتی که وی در طول سفرهایش مرتکب شده. متنی که پیش روی شماست بخش کوچکی ست از سری سفرنامه های وی!
“سعی می کنی به پایین نگاه نکنی، می دونی که دیدن هر چیزی که زیر پات داره اتفاق می افته هیچ کمکی به پیش رفتنت تو این مسیر صعب العبور نمی کنه. ولی علی رغم تلاشت بالاخره اون پایینو نگاه می کنی، چیزی که می بینی یه رودخونۀ خروشانه که ۱۰۰ متر پایین پاهات داره سر و صدا می کنه و کاری نداره که تو چند متر جلوتر پات بلغزه و بیوفتی توش یا اینکه به آخر مسیر برسی و امروز عصرو برگردی پیش بقیۀ جهانگردایی که تو هتل باهاشون آشنا شدی و صبحونه خوردی!”
من اکنون در گذرگاه کامینیتو دل ری(Caminito del Rey) در گوشه ای از آندالوچیای اسپانیا دارم برای حفظ جانم تلاش می کنم. وقتی از پایین به این مسیر کنده شده در دل کوه نگاه می کنی می بینی که به فاصلۀ هر چند متر یه جاییش تخریب شده. این وضعیت وقتی خودت توی مسیر قرار می گیری حتی بدترم میشه، چون می بینی به صورت خیلی عجیب کف مسیر پر از سوراخ هاییه که ته دره رو بهت نشون میدن.
این مسیر معروف است به خطرناکترین گذرگاه اسپانیا یا پرخطرترین مسیر قابل پیاده روی در کل جهان. کامینیتو دل ری (ترجمۀ عبارت اسپانیایی : گذرگاه کوچک پادشاه) بیش از صد سال قدمت داشته و در ارتفاع ۳۵۰ پایی (۱۰۰ متری) سطح زمین قرار دارد. کامینیتو در نزدیکی روستای کوچک ال کورو واقع است و تنها با گذر از یک راه مخفی می توان آن را یافت.
به طور کل عبور از این مسیر به طول تقریبی ۳ کیلومتر تنها از کسانی که پذیرای خطر هستند و البته کسانی که هر از چند گاه باید دوز آدرنالین خونشونو افزایش بدن بر میاد. چون بخش های تخریب شده مسیر تنها توسط یک میله آهنی، آن هم با بخش هایی پوسیده، به هم متصل شده و به این گونه می توان این مسیر را گسسته اما قابل عبور قلمداد کرد. عبور تنها توسط تجهیزات صخره نوردی امکان پذیر است. یک کابل به عنوان دستگیره تعبیه شده ولی باید دیگر وسایل مانند قلاب ، طناب و… را خودتان از پیش به همراه داشته باشید. همینطور که در عکس ها مشاهده می کنید من برای خودم با طناب یه Swiss Seat امن درست کردم، اینجوری تونستم طی ۴ روز ۸ بار این مسیر رو طی کرده و به عکسبرداری و فیلمبرداری بپردازم.
این مسیر در سال ۱۹۰۵ پس از ۴ سال تلاش ساخته شد. هدف از ساخت این راه باریک فراهم آوردن پل ارتباطی مناسب بین دو منطقۀ کورو Chorro و گاتانیو Gaitanejo بوده تا از طریق آن کارگران بتوانند مصالح را میان این دو منطقه جابجا کنند.
در سال ۱۹۲۱ پادشاه وقت اسپانیا آلفونزو هشتم (Alfonso XIII) خود به پیاده روی از این مسیر پرداخت، که البته آن زمان مسیر سالم و امنی بوده، به همین دلیل نام کنونی این گذرگاه اینگونه نهاده شد.
طبق آمار رسمی این گذرگاه جان حداقل ۵ نفر را گرفته که آخرین آن ها در سال ۲۰۰۰ گزارش شده است. جای تعجب هم ندارد زیرا آخرین بار این معبر در سال ۱۹۲۰ مرمت شده است.
نگران نباشید، امسال یعنی سال ۲۰۱۴ فرآیند مرمت با بودجه ای به میزان ۳٫۱۲ میلیون یورو آغاز شده است که موجب افزایش چندین درصدی امنیت این گذرگاه می شود. قسمت های فلزی جای خود را به بخش های چوبی داده و یک محافظ شیشه ای زیبا نیز از جان توریست ها و بازدیدکنندگان محافظت خواهد کرد.
شایان ذکر است از نوادگان پادشاه آلفونزو درخواست شده که برای افتتاح این مسیر پس از پایان پروژۀ ترمیم، حضور پیدا کنند.